Psycholog to dość skomplikowany zawód, mimo, że każdemu zdarza się czasami pełnić rolę „psychologa”?
Droga w karierze psychologa-profesjonalisty jest długa i dość kosztowna, podobnie jak kształcenie i praktyka lekarska. Po studiach magisterskich tak naprawdę dopiero zaczyna się kształtowanie specjalizacji, szkoły psychoterapeutyczne w określonym nurcie, szkolenia doskonalące z wąskich zagadnień, konferencje itp; a w kodeks etyki jest wpisany obowiązek samokształcenia się w trakcie pracy i superwizje.
Mówi się czasem, że dobry lekarz to taki, którego pacjenci nie muszą często odwiedzać. Odnosi się to do kwestii edukowania pacjentów, jak zachować zdrowie, dbać o siebie, prawidłowo się odżywiać, prowadzić zrównoważony styl życia.
Obserwując rozwój różnych dziedzin psychologii, która już dawno wychodzi z ujęcia wyłącznie klinicznego, czyli zajmującego się stanami chorobowymi, patologicznymi, warto zastanowić się nad praktycznym ujęciem pracy dobrego psychologa (por. psychologia pozytywna).
Analogicznie do ww. lekarza, być może najlepszym psychologiem dziś jest nie ten, który doradza i wystawia „recepty na szczęśliwe życie”, ale ten, który edukuje, mobilizuje do podejmowania pracy nad sobą, podsuwa wędkę, zamiast ryby, aby każdy mógł sobie pomóc i wiedział jak zrobić to adekwatnie wtedy, kiedy sam tego potrzebuje, zanim sytuacja stanie się zbyt poważna.
Dobrym sposobem na podnoszenie samoświadomości są działania licznych fundacji i akcje społeczne, jak np Forum Przeciw Depresji, Twarze Depresji, kampanie na rzecz podnoszenia świadomości dotyczących zaburzeń rozwoju dzieci, dotyczące przemocy (np Kocham, nie biję), ale też akcje walczące z mitami i pseudonaukowością w psychologii i psychoterapii. Edukacja i psychoedukacja ma znaczenie 🙂
